Muziekdoosjes, knuffelberen met het geluid van de baarmoeder, een spuugdoekje dat naar melk ruikt en de geliefde - of misschien wel gehate - yogabal?
Er zijn nauwelijks grenzen aan wat je bereid bent te doen om je kind in slaap te laten vallen.
In deze post zullen we uitleggen waarom je kind hulp nodig heeft bij het in slaap vallen en zullen we je uitleggen wat voor veel ouders in jouw situatie bijzonder goed werkt.
Wat is slaapondersteuning?
Slaapondersteuning omvat alle dingen die we als ouders doen om onze baby te helpen in slaap te vallen.
De overgrote meerderheid van ouders wiegen bijvoorbeeld instinctief hun kleine, pasgeboren baby - het zit eenvoudigweg in onze natuur om de kleintje te wiegen en misschien zelfs een beetje te ""sussen"" om hem of haar te helpen kalmeren.
Daarnaast biedt de overgrote meerderheid van ouders hun baby borst- of flesvoeding aan. Ze kloppen zachtjes op de billen van de baby, knuffelen de baby, wikkelen de baby in een dekbed en zingen misschien zelfs een liedje terwijl ze een beetje door de kamer dansen.
Wanneer de baby pasgeboren is, voelt dit allemaal vanzelfsprekend. Maar wat doe je als de baby geen baby meer is en mogelijk meer nodig heeft dan een liedje en een slokje melk om te kalmeren?
Niets verandert. Je moet nog steeds rust en aandacht bieden. Je baby heeft waarschijnlijk nog steeds hulp nodig bij het in slaap vallen en heeft misschien zelfs enkele jaren lang jouw hulp nodig. De benodigde hulp kan echter in de loop van de tijd variëren. Probeer het uit en vind de methode die het beste voor je werkt, en pas aan wanneer dat nodig is.
Het begripjen van de behoefte van je kind aan slaapondersteuning
Om te kunnen slapen moet het autonome zenuwstelsel van de baby in rust zijn. We weten dat we hier een beetje wetenschappelijk worden, maar het betekent eigenlijk gewoon dat het lichaam en de hersenen van de baby zich veilig en verzorgd moeten voelen.
Het tegenovergestelde hiervan is een kind dat van streek is en in de 'vecht- of vluchtmodus' zit, wat het ingebouwde 'alarmsysteem' van elke mens is wanneer er mogelijk gevaar dreigt of wordt waargenomen. Het lichaam van de baby scheidt eerst adrenaline af, en bij een langdurig 'alarm' scheidt het ook cortisol af. Bovendien kan de baby beginnen met zwaaien met armen en benen, proberen uit het ledikant te ontsnappen, zich van je af duwen wanneer je ze probeert te laten slapen, of onbedaarlijk huilen ondanks alle pogingen om te troosten en te kalmeren.
De adrenaline en het cortisol maken het onmogelijk voor het kind om in slaap te vallen of kunnen het systeem van het kind overweldigen, waardoor het systeem wordt uitgeschakeld en het kind in slaap wordt geduwd als bescherming tegen de ervaring die hen van streek maakte.
Wat perceipt een baby als 'Gevaar'?
Het kan van alles zijn, van de baby die geen contact kan voelen, zien of ruiken met mama of papa, tot een volle luier die hen dwarszit, of dat ze niet graag in hun ledikant liggen. Het kan zelfs iets zo simpels zijn als je baby die eerder wakker wordt dan ze klaar zijn, maar niet in staat zijn om weer in slaap te vallen.
Met andere woorden, de heel kleine dingen die voor ons volwassenen moeilijk te begrijpen zijn, kunnen het zenuwstelsel van een kind uit balans brengen.
Lichaamscontact en beweging helpen mee te slapen
In de regel zijn baby's niet in staat om weer van de 'vecht- of vlucht'-modus naar rust te gaan. Zoals we eerder hebben beschreven in onze blogpost getiteld ‘Wat is normale babyslaap’, heeft de overgrote meerderheid van de baby’s het nodig om het zenuwstelsel van de dichtstbijzijnde volwassene te ‘lenen’ en heeft ze hulp nodig wanneer ze naar een rustige toestand moeten terugkeren.
Studies tonen aan dat dit soort ‘lenen’ van het zenuwstelsel door lichaamscontact en beweging een van de meest effectieve manieren is om een ​​baby te helpen terug te keren naar een rustige toestand. Over het geheel genomen kan het zelfs de frequentie en de duur verkorten van de perioden waarin de baby onrustig is of huilt.
Ziekenhuizen constateren zelfs dat kinderen die te vroeg geboren zijn of anderszins hulp nodig hebben, sneller herstellen en hun temperatuur, hartslag en zuurstofverzadiging gemakkelijker op peil houden als ze de kans krijgen om huid-op-huid tegen een ouder aan te liggen.
Je kloppende hart, je rustgevende geur en je lichaam dat de baby zachtjes aanraakt en wiegt, helpen allemaal om de belangrijke oxytocine vrij te maken die helpt bij het reguleren van het rusteloze zenuwstelsel van de baby. Oxytocine helpt het kind ook terug te keren naar een kalme toestand nadat het van streek is geweest, en niet in de laatste plaats om in slaap te vallen voor het slapengaan.
Oxytocine in het kort:
Oxytocine dempt stressgerelateerde reacties in de HPA-as (hypothalamus-hypofyse-bijnieras) van de hersenen en reguleert cortisol (stresshormoon) tot normale niveaus.
Er zijn ook tal van andere hormonen die in dit domino-effect meespelen, maar we zullen het hierbij laten, omdat we begrijpen dat dit onderwerp misschien een beetje te nerdy is voor deze post.
Sleep support voor vermoeide ouderarms en zenuwstelsels
Nu we weten hoe essentieel het is dat het kind deze ondersteuning krijgt om tot rust te komen en in slaap te vallen, mogen we het zeer relevante onderwerp van vermoeide ouderarmen en lichamen die hun eigen zenuwstelsel moeten opladen om goed te functioneren, niet negeren. Het kan op de lange termijn erg moeilijk zijn om niet alleen jezelf, maar ook je kind te reguleren, vooral als dat kind veel huilt of regelmatige slaapondersteuning nodig heeft.
Het is volkomen normaal om op zoek te gaan naar enige vorm van verlichting zodat je niet 24/7 altijd de enige verantwoordelijke bent. Weinig mensen kunnen het op de lange termijn volhouden, hoeveel je ook van je baby houdt en het belang van nauw contact en wiegen begrijpt.
Sommigen leggen hun kind in een babyhangmat, mogelijk een gemotoriseerde, of gebruiken een draagdoek. Anderen springen op een yogabal voor de tv of maken een wandeling met de kinderwagen; allemaal in een poging om het kind in slaap te helpen vallen - en te laten slapen.
De babyhangmat biedt een oplossing die geen constante ouderlijke actie vereist. Wat deze oplossingen gemeen hebben, is dat het kind op een manier wordt geholpen die het wiegen en vasthouden van armen nabootst, omdat dat simpelweg werkt.
Het is allemaal maar een fase
Slaapt je baby de hele nacht in de babyhangmat met de motor aan? Slaapt je baby gekruld in je oksel en heeft hij de hele nacht borstvoeding nodig? Is je baby verliefd geworden op de kinderwagen, zodat je hem aan het einde van je tweepersoonsbed plaatst, terwijl het ledikant voornamelijk dient als wasmand?
Geen reden tot zorgen. Binnenkort zal alles veranderen, daar kun je zeker van zijn. "Het is gewoon een fase", zoals je waarschijnlijk wel hebt gehoord van bijvoorbeeld een collega met een iets ouder kind. Elke stap onderweg is eigenlijk gewoon een fase, eenvoudigweg omdat je baby zich in de eerste jaren van het leven in een extreem tempo ontwikkelt, zoals we ook hebben beschreven in onze blogpost over Wonderweken.
Je kunt ontdekken dat net wanneer je dacht dat je de vergelijking van hoe je je baby tevreden en tevreden kunt laten inslapen had opgelost, je te maken krijgt met een nieuwe fase die een heel ander soort slaapondersteuning vereist.
Voor sommigen helpt het om het mantra "Het is gewoon een fase" keer op keer te herhalen. Anderen voelen bijna alsof ze een beetje gek worden als ze die zin nog één keer horen. Hoe dan ook, er valt niet te ontkennen dat baby's echt in het nu leven en voor je het weet hebben ze iets nieuws aan de hand, wat betekent dat je misschien je techniek weer moet aanpassen.
Slechte gewoontes - of gewoon "Wat Werkt"?
Hoe je er ook voor kiest om je baby te helpen rusten en in slaap te vallen, het is jouw keuze als ouder. Vergeet slechte gewoontes. Maak je niet druk over of je baby ooit zal leren om zelfstandig in slaap te vallen. We beloven je dat dit in de loop van de tijd zal gebeuren - onder normale omstandigheden.
Je baby heeft aanvankelijk gewoon jouw hulp nodig, soms via duizenden bedtijdrituelen, om vrede en rust te vinden en in slaap te vallen. Tot het zenuwstelsel van de baby volwassen genoeg is om zelf te proberen zichzelf te reguleren. Sommige baby's beginnen al na slechts een paar maanden te oefenen, terwijl veel anderen een paar jaar nodig hebben voordat ze klaar zijn om aan hun eigen slaapreis te beginnen. Beide patronen zijn volkomen normaal, dus je kunt er zeker van zijn dat je niets verkeerd hebt gedaan als bijvoorbeeld de baby's in je vrienden- en familiekring niet dezelfde slaapondersteuning nodig hebben die voor jouw baby werkt.
Het aanbieden van slaapondersteuning aan je kind zal nooit uitmonden in een slechte gewoonte, zolang het voor jou en je kind werkt. En als het op een dag niet meer werkt - dan kun je van koers veranderen.
Samenvatting
- Slaapondersteuning omvat alle dingen die we als ouders doen om onze baby te helpen in slaap te vallen.
- Het lichaam en de hersenen van de baby moeten zich veilig en verzorgd voelen om in slaap te kunnen vallen.
- Lichaamscontact en beweging zijn enkele van de meest effectieve manieren om een baby tot rust te brengen.
- Een veelvoorkomende vorm van slaapondersteuning is het vasthouden en wiegen van de baby. Of het helpen van de baby op een andere manier die probeert armen vast te houden en de baby te wiegen, bijvoorbeeld met behulp van een babyhangmat.
- Baby's gaan door veel verschillende fases en hebben verschillende soorten slaapondersteuning nodig, dus het is belangrijk om te onthouden te luisteren en flexibel te zijn.
- Het maakt niet uit hoe lang je kind slaapondersteuning nodig heeft, hij of zij zal in de loop van de tijd leren om zelf in slaap te vallen.Het aanbieden van hulp aan je kind om in slaap te vallen, mag nooit worden beschouwd als een slechte gewoonte, zolang het voor jou en je kind werkt.
